คิดได้ไง

พ่อกับลูกชาย(วัยเจ็ดขวบ)นั่งดูข่าวด้วยกัน
ลูกชาย พ่อครับทำไมพวกผู้ใหญ่เขาถึงทะเลาะกันครับ
พ่อ เพราะพวกเขาต้องการประชาธิปไตย อะไรบ้างอย่างนี่หละลูก
ลูกชาย แล้วระบบประชาธิปไตยมันเป็นยังไงครับผมไม่รู้จัก ผมเคยดูแต่หนังฮิตเลอร์ที่พ่อเปิดให้ดู
พ่อ ออพ่อจำได้แล้ว ระบบประชาธิปไตยคือทุกคนมีสิทธิเสรีภาที่จะเเสดงความคิดเห็นของตน น่ะลูก
ลูก ออ..! ที่เขาทะเลาะกันนี้คือประชาธิปไตยเหรอครับ แล้วประชาธิปไตยมันใช้ยังไงครับ ที่เขาทำๆอยู่ตอนนี้เหรอครับ เช่น ก่อม๊อป ปลุกระดมพล สร้างความเสียหายให้ประเทศ นี้เหรอครับ
พ่อ อาจจะใช่มั้งลูก
ลูกชาย ผมว่านะพ่อถ้าผมได้เป็นผู้นำขึ้นมา ผมจะใช้ระบบคอมมิวธิปไตยเลยครับ
เวลาที่เกิดม๊อปขึ้นมาผมจะจับเอาตัวแกนนำมาแล้วก็ถามว่าอยากได้อะไรถ้าเขาบอกว่าจะเอาประชาธิปไตยผมจะบอกว่านายเอาไปแล้วไงเหลือแต่อมยิ้มนี้ จะกินด้วยกันไหมอิๆๆ
พ่อ แล้วเขาไปเอาประชาธิปไตยลูกมาตอนไหนกัน
ลูกชาย ตอนที่เขาก่อม๊อปไงครับพ่อเขาใช้ประชาธิปไตยไปแล้ว แล้วนู๋ก็จะกินอมยิ้มกันแกนนำจนทำให้แกนนำฟันผุหมดพูดไม่ได้ และเป็นเบาหวานตายไป นู๋ได้ยินว่าตัดไฟต้องตัดตั่งแต่ต้นลม เขาจะได้ไม่ต้องทะเลาะกันตามในข่าวไงครับพ่อ
พ่อ!!! เออลูกคิดได้ยัไงขนาดพ่อยังคิดไม่ได้เลย

แล้วไง

เรื่อง อะไรดี

น้องชายแสนซนวันหนึ่งเขานั่งรถเข้ามากับพี่ชายในมหาวิทยาลัยเมื่อขับรถผ่านสระขนาดใหญ่น้องชายจึงถามขึ้นว่า!!!.........

น้องชาย  = พี่ครับทำไมมีป้ายติดว่าห้ามจับปลาในมหาวิทยาลัยครับ

พี่ชาย   =เพราะเป็นกฎเขาน่ะจ้า

น้องชาย  = เอ๊ะแล้วทำไม่เขาเอาปลามาปล่อยที่สระนั้นได้หละครับ

พี่ชาย = ห้ามจับแต่ว่าไม่ได้ห้ามปล่อยน่ะจ๊ะ

น้องชาย =  ออเป็นอย่างนี้นี่เองพวกผู้ใหญ่นี้เขาก็แปลกนะครับเอาปลามาปล่อยแล้วไม่จับเอาไปกินพอเยอะๆเข้าๆปลาก็จะเบียดเสียดกัน เวลากินอาหารก็ต้องแย่งกันกิน  ดีไม่ดีกินกันเองเพราะไม่มีอะไรจะกิน ปลามันคงจะรู้สึกไม่ดีเน๊าะครับ พี่ว่าไหม แล้วอีกอย่างผมว่าปลาในสระก็เหมือนพวกผู้ใหญ่เลย อยู่ในสระเดียวกัน ต้องแย่กันกินและกินกันเองฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พี่ชาย  =โป๊ก!..ใครสอนให้มึงคิดยังนี้ไอ้น้องเพี้ยน

น้องชาย = โดนให้เดินตามกรอบอีกแล้วตู

เด็กแล้วไง

เมื่ออาทิตย์ก่อนผมเขาไปที่ห้อง............เห็นหนังสือเยอะแยะมากมายเต็มตู้ผมเลยขอยืมอ่านเล่นเพื่อฆ่าเวลาก่อนเข้าเรียน ”หลายคน(คนที่สนิท)คงเดาได้ว่าหนังสือที่ผมจะอ่านอะไร”หยิบปุ๊บขึ้นมาเปิด ขว๊ากๆๆจอดจึ๊กอยู่ที่หน้า 40 อันมีใจความว่า “เด็กมันคิดไม่เป็น ถึงคิดออกก็ไม่เข้าท่า ให้ผู้ใหญ่คิดแทนน่ะดีแล้ว จะได้ไม่นอกลู้นอกทาง เหมือนกับว่า”ได้สกัดกั้นทางแห่งสติปัญญาของเด็กเสียหมด” ( ตัวเด็กอย่างผมกำลังโดนคุกคาม ความคิดของตัวผมเองขณะนั้น )

““ เด็กจะคิดอะไรนอกเหนือจากที่ผู้ใหญ่คิดก็จะถูกตวาด ห้ามคิด ห้ามพูด (ตายแน่ๆตู) และจะโดนว่า”แหกคอก”อีก(หลายกระทงจังฮือๆๆๆ)ห้ามถามโน้นถามนี้ ในที่สุดเด็กก็จะไม่กล้าคิด ไม่ซัก ไม่ถาม โตมาก็เลยกลายเป็น(แปลงร่างฮ่าๆๆ)ผู้ใหญ่ที่ซื่อบื้อ(จบกันอนาคตเด็กอย่างเรา) คิดอะไรไม่เป็นดังที่เห็นๆกันอยู่ใน   ป.จ.บ. “”

***หมายเหตุมีการเติมข้อใ น (    ) เป็น”ความคิดเด็กๆอย่างผมเอง” ที่เหลือคัดลอกตามฉบับจริงครับ***

จากหนังสือคิดเป็นทำเป็นตามแนวพุทธธรรม

เสถียรพงษ์ วรรณปก

ความรักของฉันเมื่อครั้งยังเยาว์วัย

พรรณณา วิชยษาธร

ผมก็อาจจะเป็นเหมือนเด็กผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ผ่านกาลเวลาแล้วเติบโตขึ้นมาตามสภาพสิ่งแวดล้อมของคนมาลายูคนหนึ่งแต่สิ่งที่ผมตางจากเด็กทั่วๆไปคือเมื่ิอผมได้รู้จักหญิงสาวแล้วผมก็รู้สึกถึงความแปลกๆบางอย่าง ผมขอเรียกสิ่งนี้ว่าความรัก.........